Bizimkiler evde yokken sürekli eve arkadaşımı çağırıp birlikte zaman geçiriyorduk. Bu durumu gizli tuttuk sanıyorduk, ta ki bir gün annem benimle konuşmak istediğini söyleyene kadar. Mutfakta kurabiye yerken annem çarşafımın neden beyaz lekelerle dolu olduğunu sordu ve neden sertleştiğini merak etti. Birkaç bahane uydurmaya çalışsam da annem bana inanmadı. Olayları tahmin edebileceğini anladım ve cesurca sordu: “Sen biz yokken kız mı çağırdın eve?” Köşeye sıkışmış hissettikten sonra gerçeği söyledim ve kız arkadaşımın geldiğini itiraf ettim. Annem bu duyduktan sonra önce sinirlendi, sonra garip bir şekilde davranarak üstünü başını açmaya başladı. Anladım ki annem kıskanmıştı ve onun yerinde olmak istemişti.
